شعر وداع با رمضان وشب های قدر

توبه نکردیم رمضان می رود وقت گران از کفمان می رود این دهه ی آخر و شبهای قدر همچو نفس از تن وجان می رود وای! نبخشیده مرا پرکشید همچو یکی مرغ پران می رود آه صد افسوس که این ماه خوب زود ز پیش همگان می رود قدر ندانسته،شب قدر نیز از کف هر پیر و جوان می رود دل نشده است پاک هنوز از گنه این رمضان است دوان می رود بار الها،نظری کن،ببخش بخت خوش تیره دلان می رود آه،کجا عمر بلندی که باز دیده شود جانب آن می رود . رمضان منبع